De Plek.

Dit gedicht zegt het allemaal. Het lijkt zo eenvoudig maar het vertelt van een lange weg vol moed en doorzettingsvermogen en van vallen en opstaan, het vertelt over essentie. Over wat er echt nodig is om jezelf te bezien, te reflecteren en van een afstand te kunnen kijken naar wie je tot dan toe bent, hoe je denkt, voelt en doet. Uit manieren van kijken, de manieren van kijken die je hebt meegekregen uit het nest waarin je bent geboren. Manieren die je zijn voorgeleefd, aangeleerd en die je hebt gekopieerd. Manieren die je nu herhaalt met de ander. Vaak zijn het manieren die, nu je volwassen bent, je niet meer dienen of passen. Je leven vraagt om andere manieren van kijken.

Gedicht Herman de Coninck –De Plek-

DE PLEK

JE MOET NIET ALLEEN, OM DE PLEK TE BEREIKEN

THUIS UITSTAPPEN, MAAR OOK UIT MANIEREN VAN KIJKEN.

ER IS NIETS TE ZIEN, EN DAT MOET JE ZIEN

OM ALLES BIJ HET ZEER OUDE TE LATEN.
 

ER IS HIER. ER IS TIJD

OM OVERMORGEN IETS TE HEBBEN ACHTERGELATEN.

DAAR MOET JE VANDAAG VOOR ZORGEN.

VOOR STERFELIJKHEID.

Herman de Coninck